سلام به شما دوست گرامي چه كار خوبي كردي كه اين وبلاگ اموزنده را درست كردياز زحماتت سپاسگذارم
من نيز پرسشي دارم از شما زماني كه ادم تو زندگيش تو دوره جووني به راستي تنها و بي كس هست ولي از نظر شرايط اقتصادي كه داره جرات نميكنه پا پيش بزاره از ترس اينكه جواب رد بشنوه چكار بايد بكنه؟
شايد بگي بايد شكيبا باشه به خدا اميد داشته باشه ولي صبر و شكيبايي تا كي تا هميشه؟ كي ميتونه تا چندين سال تنهايي را تحمل كنه
اميدوارم اگه قابل دونستي به من پاسخي بدي هميشگي و تكراري و حرف همه بزرگترا نباشه
با سپاس فراوان
خدا نگهدار
