قهر و آشتی1

رسم بعضی از زنها اینکه که وقتى از دست‏شوهراشون ناراحت‏ می شن قهر میکنند،صورتشون  در هم کشیده میشه و دیگه حرف نمیزنندو یادر گوشه‏اى می شینند و دست‏به هیچ کارى نمى‏زنند.غذا نمى‏خورند، بچه‏ها را میزنند،یواش یواش غرولند میکنند.به عقیده اونها قهر و دعوا بهترین وسیله‏اى که میتونن به اون متوسل بشن و از شوهر انتقام بگیرند،ولی برنامه‏مذکور نه تنها شوهر رو تنبیه نمیکنه بلکه ممکنه که عواقب بسیار بدى رو هم در برداشته باشه،زیرا ممکنه ‏شوهرت نیز مقابله به مثل بکنه و قهرکنه،در اینصورت تا چند روز باید با حالت ناراحتى زندگى کنید،تو غر بزنى او غر بزنه،تو اوقات تلخى کنى او اوقات تلخى کنه،تو حرف نزنى‏او حرف نزنه،تا بالاخره خسته شید و به وساطت‏یکى از خویشان یادوستان یا با یک بهانه دیگر با هم آشتى کنید،اما این آخرین قهر و دعواى‏شما نیست‏بلکه طولى نمیکشه که باز از دست‏شوهرت ناراحت میشى وقهر و دعوا شروع میشه یعنى یک عمر رو باید با حالت قهر و دعوا و کینه‏و کدورت زندگى کنید،اینطوری هم خودتون رو بدبخت می کنید هم‏فرزنهای بیگناهتون رو به بدبختى و سیه روزى میندازید.

ممکنه ‏شوهرت در مقابل قهرهاى تو عکس العمل شدیدترى‏نشان بده و کار به ناسزاگوئى و کتک کارى برسه.اونوقت تو ناچار میشى به عنوان‏قهر به خانه پدرت برى و شکایت اون رو پیش اونا ببرى.و با دخالت اونااختلافات شما شدیدتر و عمیق‏تر بشه،ممکنه ‏شوهرت از این قهر و دعواهاى متوالى بستوه بیاد و جدایى را بر این زندگى کثیف ترجیح بده.

در اینصورت هم شوهرت رو بدبخت کردى هم خودت رو ولی به طورحتم تو بیشتر از اون ضرر میکنی ،شاید ناچار بشى تا آخر عمر تنهابمونى یا سر بار پدر و مادرت بشى.حتما بعدا پشیمان خواهى شد ولی اونوقت دیگه ‏پشیمانى سودى نداره.

«زنى میگفت:با جوانى ازدواج کردم اما زندگى ما دیرى نپایید.نه‏من از رموز شوهردارى اطلاع داشتم،نه او راه و رسم زندارى رامیدونست،دائما با هم کشمکش داشتیم،یک هفته من قهر میکردم و هفته بعداو،فقط جمعه‏ها با پا در میانى بستگان با هم آشتى میکردیم،این قهر وآشتى‏ها سبب دلسرد شدن شوهرم شد،و به تدریج‏به فکر پیدا کردن همسردیگه اى افتاد،من هم به علت کمى سن اهمیتى به طلاق نمیدادم و حاضر به‏تجدید نظر در رفتارم نبودم،از هم جدا شدیم،اطاقى براى خودم اجاره‏کردم و به تنهایى زندگى میکردم،خیلى زود متوجه خطرات شدم،اغلب‏کسانى که با هم آشنا میشدیم در صدد اغفالم بودند،تصمیم گرفتم با شوهرم‏آشتى کنم،به خانه‏اش رفتم.اونجا با خانمى روبرو شدم که خود را همسراو معرفى کرد،با چشم گریان به اطاقم بازگشتم‏» اطلاعات 8 آذر ماه 1350.

«زن جوان 22 ساله‏اى که با وجود یک فرزند طلاق گرفته و به‏منزل پدرش رفته بود شب عروسى خواهرش دست‏بخودکشى زد». اطلاعات 17 اسفند ماه 1348.

بنابراین قهر و دعوا نه تنها دردیرو دوا نمیکنه بلکه ممکنه که صدها گرفتارى و دردسر هم بوجود بیاره.

خانم محترم،از قهر و دعوا جدا اجتناب کن،اگه از شوهرت‏عقده‏اى داشتى کمی صبر کن تا حواست جمع بشه،اونوقت با نرمى وملایمت موضوع ناراحتى خودت روبا شوهرت در میان بذار،مثلا با زبان‏خوش نه به عنوان اعتراض بگو:تو در فلان مجلس به من توهین کردى، یافلان حرف را به من زدى،یا به فلان پیشنهاد من عمل نکردى،آیا سزاواراست نسبت‏به من اینقدر کم لطف باشى؟با این قبیل حرفها هم عقده‏ات‏حل میشود یا به اصطلاح خالی میشی،هم شوهرت تنبیه میشه. و به طور حتم در صدد تلافى‏بر میاد.ترو یک خانم با وفا و خوش اخلاق و اهل زندگى مى‏شناسه وهمین احساس در اخلاق و رفتارش آثار خوبى می ذاره.

گناه قهر با شوهر: رسول خدا(ص) فرمود: هر زنی که از شوهرش قهر کند در حالیکه خودش مقصر باشد در روز قیامت با فرعون و قارون و هامان در پایین ترین جای جهنم خواهد بود مگر اینکه توبه کرده و نزد شوهرش باز گردد